01

Historia ogrzewania pomieszczeń

Ogrzewanie jako kluczowy czynnik dla rozwoju cywilizacji

Zadaniem ogrzewania jest uzupełnienie strat ciepła w pomieszczeniach w ilości wystarczającej dla przebywających tam ludzi.

Najstarszym źródłem ciepła jest ognisko. Pewnym udoskonaleniem było obłożenie ogniska kamieniami i spojenie ich gliną. W takim palenisku ciepło utrzymywało się nawet po wygaszeniu ognia.

Zamknięcie paleniska od góry i odprowadzenie spalin na zewnątrz to początek budowy pieców i kominów. Średniowiecze przyniosło wspaniały rozwój rzemiosła zduńskiego. Kamienne piece wypierane były poprzez coraz sprawniejsze i ozdobniejsze piece kaflowe. W XVII wieku zaczęto budować piece stalowe, które udoskonalane przez lata są stosowane i dzisiaj. Takie typy urządzeń ogrzewczych noszą nazwę miejscowych urządzeń ogrzewczych, ponieważ wytwarzane i magazynowane w nich ciepło promieniuje i ogrzewa przestrzeń pomieszczenia, w którym znajduje się to urządzenie.

Dalszy rozwój i doskonalenie sposobów ogrzewania, zwłaszcza zmierzających w kierunku eliminacji wpływu miejscowych urządzeń na czystość ogrzewanych pomieszczeń, a także eliminacji uciążliwości dostarczania paliwa na górne kondygnacje wysokich budynków, doprowadziły do zastosowania instalacji centralnego ogrzewania ogrzewających wiele pomieszczeń.

Tak więc ze względu na ilość pomieszczeń ogrzewanych przez jeden system wyróżnia się ogrzewanie miejscowe i centralne.

Ogrzewanie miejscowe

Ogrzewanie miejscowe ogrzewa jedno pomieszczenie lub kilka pomieszczeń przyległych do siebie. Przykładem ogrzewania miejscowego jest piec kaflowy.

Ogrzewanie centralne

Ogrzewanie centralne polega na wytworzeniu ciepła w jednym miejscu w budynku i rozesłaniu go przy pomocy czynnika grzewczego jakim jest najczęściej woda do pozostałych pomieszczeń grawitacyjnie lub z zastosowaniem pomp. Umożliwia to zabudowana w budynku instalacja centralnego ogrzewania. Instalacje centralnego ogrzewania zapewniają w miarę równomierny, przestrzenny rozkład temperatury odczuwalnej, oraz jej regulację przez użytkownika lokalu.

Źródłem ciepła dla instalacji centralnego ogrzewania stały się początkowo kotły węglowe umieszczone w kotłowniach zabudowanych w piwnicach budynków mieszkalnych. Stwarzało to szereg zagrożeń: dla zdrowia i życia ludzi (pożar, czad, pył) jak i dla środowiska naturalnego (emisja szkodliwych substancji spalania). Obecnie alternatywą dla tych przestarzałych metod wytwarzania ciepła jest ciepło sieciowe, zwane inaczej systemowym.